6 عامل موثر بر پرخوری عصبی + علائم و درمان

پرخوری عصبی یکی از مشکلات شایع در جامعه امروزی است که افراد زیادی از آن رنج می برند. این رفتار ممکن است با تجربه های منفی، استرس، اضطراب یا حتی هیجانات شدید آغاز شود و در صورت کنترل نشدن، منجر به مشکلات جسمی و روانی بسیاری می شود. در این مقاله از مجله لاغری دایت فرم به بررسی علل بروز این اختلال و همچنین راه های موثر برای غلبه بر آن خواهیم پرداخت.

پرخوری عصبی چیست؟

پرخوری عصبی نوعی از اختلال خوردن است که طی آن فرد، بدون احساس گرسنگی یا نیاز جسمی به غذا، به مصرف بیش از حد غذا می پردازد. این حالت معمولاً به دلیل استرس، اضطراب، خستگی یا حتی احساسات خوشایند و هیجانات شدید رخ می دهد و اغلب پس از آن احساس پشیمانی و گناه به فرد دست می دهد.

عوامل موثر در بروز پرخوری عصبی

عوامل مختلفی می توانند در بروز پرخوری عصبی نقش داشته باشند. برخی از این عوامل عبارت اند از:

استرس و اضطراب

استرس و اضطراب از عوامل اصلی پرخوری عصبی هستند. وقتی فرد تحت فشار یا استرس شدید قرار می گیرد، ممکن است به غذا به عنوان یک مکانیزم مقابله ای متوسل شود. این رفتار به طور موقت احساس آرامش می دهد اما در درازمدت باعث آسیب های بیشتری می شود.

عادات غذایی نادرست در کودکی

اگر در دوران کودکی به کودک با غذا آرامش داده شده باشد یا غذا به عنوان پاداش یا تنبیه استفاده شده باشد، احتمال بروز پرخوری عصبی در بزرگسالی افزایش می یابد. این رفتارها در طولانی مدت به بخشی از شخصیت فرد تبدیل می شوند و ترک آن ها سخت می شود.

سایر مقالات 👈 ترک عادت ریزه خواری

 فشارهای اجتماعی و فرهنگی

در برخی جوامع، فشار برای داشتن اندام ایده آل و متناسب ممکن است باعث شود که افراد در کنترل وزن خود دچار مشکل شوند و به سمت پرخوری عصبی بروند. تبلیغات، تصاویر رسانه ای و فشاری که جامعه برای کاهش وزن و لاغری ایجاد می کند، این مشکل را تشدید می کند.

کمبود خواب

کمبود خواب باعث می شود سطح هورمون های گرسنگی (گرلین) بالا رفته و برعکس باعث پایین آمدن غیر عادی هورمون های سیری شود. این وضعیت منجر به پرخوری عصبی می شود، زیرا بدن تلاش می کند کمبود انرژی را از طریق خوردن جبران کند. کسانی که با مشکل کمبود خواب مواجه هستند با این مشکل را جدی بگیرند.

اختلالات هورمونی و عوامل ژنتیکی

تغییرات هورمونی نیز می توانند در بروز پرخوری عصبی نقش داشته باشند. به طور مثال، سندرم پیش از قاعدگی (PMS) یا مشکلاتی مانند کم کاری تیروئید ممکن است منجر به افزایش اشتها و میل به غذا شود. به علاوه برخی از افراد به دلایل ژنتیکی و بیولوژیکی مستعد پرخوری هستند. این افراد ممکن است به دلیل ساختار ژنتیکی خود هورمون های گرسنگی بیشتری ترشح کنند یا احساس سیری را کمتر تجربه کنند.

روابط عاطفی و اجتماعی

تجربه های منفی در روابط عاطفی، مانند شکست های عشقی، از دست دادن عزیزان یا مشکلات خانوادگی می تواند به پرخوری عصبی منجر شود. در این شرایط، فرد به غذا به عنوان راهی برای تخلیه احساسات خود نگاه می کند. بسیار مهم است که در این مواقع به پر خوری خود غلبه کرده و خود را مشغول کاری دیگر کنید.

علائم و نشانه های پرخوری عصبی

نشانه ها و علائم پرخوری در درمان و حتی پیشگیری از پیشرفت این عادت ناسالم کمک می کند. علائم شامل موارد زیر می شود:

• مصرف زیاد غذا در مدت کوتاه: افراد مبتلا به پرخوری عصبی اغلب در مدت کوتاه مقدار زیادی غذا مصرف می کنند.
• عدم کنترل بر خوردن: فرد در حین پرخوری احساس می کند که نمی تواند خوردن را متوقف کند.
• احساس گناه یا شرم پس از پرخوری: این افراد معمولاً پس از اتمام غذا خوردن، احساس پشیمانی یا شرم دارند.
• گرایش به خوردن غذاهای ناسالم:  این افراد معمولاً به غذاهای پرکالری و شیرین علاقه بیشتری دارند.

سایر مقالات 👈 کالری چیست

راه های موثر برای مقابله با پرخوری عصبی

راهکارهای مختلفی وجود دارد که می تواند به شما در کاهش و مدیریت پرخوری عصبی کمک کند. برخی از این روش ها عبارت اند از:

• شناسایی محرک های احساسی: یکی از اولین قدم ها در مقابله با پرخوری عصبی، شناسایی محرک های احساسی است که باعث پرخوری می شوند. سعی کنید عوامل ایجادکننده استرس یا اضطراب را شناسایی کنید و به دنبال راه های جایگزین برای تخلیه احساسات باشید.
• پذیرش احساسات به جای سرکوب آنها: احساسات منفی مانند استرس، اضطراب یا غم، بخشی طبیعی از زندگی هستند. به جای سرکوب این احساسات با غذا خوردن، سعی کنید آنها را بپذیرید و از روش های سالمی مانند گفت وگو با دوستان، ورزش یا مدیتیشن استفاده کنید.
• تغییر عادات غذایی:تنظیم برنامه غذایی منظم و سالم می تواند به کاهش پرخوری عصبی کمک کند. مصرف مواد غذایی سرشار از فیبر و پروتئین، کاهش مصرف قند و غذاهای فرآوری شده و حفظ تعادل در وعده های غذایی می تواند احساس سیری و کنترل بیشتری بر اشتها ایجاد کند.
• ورزش و فعالیت بدنی: ورزش می تواند به بهبود خلق و خو و کاهش استرس کمک کند. فعالیت بدنی منظم باعث ترشح هورمون های خوشایند مانند اندورفین می شود که می تواند به شما کمک کند تا کمتر به خوردن به عنوان راهی برای مقابله با استرس روی آورید.
• بهبود کیفیت خواب:بهبود کیفیت خواب می تواند در تنظیم اشتها و کاهش پرخوری عصبی موثر باشد. خواب کافی و منظم باعث تنظیم هورمون های گرسنگی و سیری می شود و احتمال بروز پرخوری را کاهش می دهد.

سخن آخر

پرخوری عصبی یک رفتار ناسالم غذایی است که اغلب ریشه روحی و روانی دارد. این عادت در واکنش به موقعیت ها استرس زا و پر تنش بروز می دهد. با شناسایی علائم این عادت می توانید راحت تر آن را درمان کنیدو به طور مثال در مواقعی که فقط حوصله تان سر رفته و به خوردن به عنوان یک سرگرمی نگاه می کنید باید خود را مشغول فیلم دیدن، پیاده روی، صحبت با دوستان و… کرد. با رعایت نکات گفته شده در این مقاله می توانید راحت تر این عادت بد را ترک کنید.